1 : Wyścig

Z piskiem opon wyhamował, skręcając kierownicą nieco w prawo. Łukiem przejechał po jezdni, nim się zatrzymał. Powitało go kilka gwizdów, jakieś wołania i zapach alkoholu.Nie miał kasku. Nigdy nie miał. Po prostu. Ryzykował. Jeśli coś mu się stanie, to…

- Jesteś! – Zawołał ktoś, podchodząc do niego. I rozpoznał Totomaru. – Obstawiłem na ciebie, nie zawiedź mnie!

- Ta… - Mruknął, schodząc ze swojej Bestii. Czarny lakier pokrywający motor zabłyszczał, odbijając światła latarni.

Podszedł do jakiegoś gościa, który był w trakcie objaśniania trasy wyścigu. A on starał się zapamiętać, bo jeśli wypadnie strasy, automatycznie wyląduje na ostatnim miejscu. A raczej wolał, by tak się nie stało.

Te wyścigi były nielegalne, ale szło wygrać jakąś sumkę. Bo każdy, kto chciał wziąć udział, musiał wybulić kasę. A potem większość z zebranych pieniędzy szła do zwycięzcy. Reszta do tego, kto organizował wyścig.

Po chwili wrócił do swojej Bestii. I wsiał na motor, przygotowując się do jazdy. Ktoś krzyknął „Nie zawiedź mnie!”, klepiąc go po plecach. Chociaż niewiele go to obchodziło.

Wraz z innymi uczestnikami podjechał na linię startu. I ustawił się na swoim miejscu, spoglądając w bok, na innych.

I wtedy usłyszał to, czego się obawiał. Dobiegający z daleka odgłos policyjnych syren.

Nie czekał. Zaraz, tak samo jak reszta, ruszył z miejsca, kierując się jak najdalej od nadjeżdżających policjantów.

Cholera… Nie będzie kasy…

I wtedy z naprzeciwka dostrzegł nagle światła. Te znajome, czerwono niebieskie światła. Chciał skręcić, ale nie miał drogi ucieczki. Wpadł. Cholera, wpadł…

Zahamował. I wykręcił ostro kierownicę. Przez rozpęd motor całkiem się obrócił. I nagle był tyłem do policjantów.

Nie chciał widzieć po tym opon…

Zaraz wcisnął gaz. I z piskiem motor ruszył, rozpędzając się i uciekając…

Wprost pod koła drugiego radiowozu. Gwałtownie skręcił, chcąc jakoś wyhamować. Jednak rozpęd i gwałtowne hamowanie zrzuciły go z motoru. Wpadł wprost na maskę samochodu, obijając sobie prawą stronę twarzy i bark. A po chwili motor przejechał po ziemi tuż obok niego.

Nie wiedział, kiedy to się stało. Ale nagle poczuł coś zimnego, co skrępowało jego ruchy. A potem ręce, które siłą postawiły go do pionu. I zaraz potem wylądował skuty, na tylnych siedzeniach radiowozu.

Pięknie.

~*~

Lucy weszła do klasy, uśmiechnięta szeroko.

- Ohayo! – Zawołała wesoło, witając się z resztą.

I inni przywitali się z nią. A dziewczyna zaraz usiadła obok Levy. Gadały o wszystkim i o niczym. O książkach, o chłopakach, o szkole, o ostatnim sprawdzianie. O wszystkim. Tak po prostu. Beztrosko rozmawiały.

Póki nie przyszedł ktoś, kogo nie spodziewały się dzisiaj ujrzeć. Bowiem oto Natsu wtoczył się do klasy. Tak, wtoczył. Bo ledwo stał na nogach. Widać skutki poprzedniej imprezy jeszcze mu nie przeszły.

- Cholera… - Jęknął, chwytając się za łeb i siadając przy pierwszej lepszej ławce, nie zważając na to, że kto inny tu zwykle siedział.

A dziewczyny nie wiedziały, czy ma kaca, czy jeszcze jest nietrzeźwy. Zresztą, taki widok był dość częsty. Nie bez powodu nazywali Natsu pijakiem. Chociaż z drugiej strony nikt nie interesował się, czemu pił. Bo kogo by obchodził jakiś chłopak, który tylko niszczył sobie wątrobę?

Lucy prychnęła cicho pod nosem i miała już wrócić spojrzeniem do przyjaciółki, ale kolejna osoba weszła do klasy.

- Ohayo… - Mruknął Gray, jak zwykle sennie i niewyraźnie. Ktoś mu odpowiedział. Ale on chyba tego nie zauważył, bo zaraz podszedł, jak Natsu, do pierwszej lepszej ławki i usiadł, opierając na blacie głowę.

Dziewczyny westchnęły, kręcąc głową. Obaj chłopcy wyglądali jak niedorajdy życiowe. Ale mało co ich to obchodziło.

Do klasy znowu ktoś wszedł. Tym razem był to Sagittarius, ich nauczyciel historii.

- Witam, moshi-moshi! – Przywitał się, a cała klasa odpowiedziała mu chórem.

Nauczyciel podszedł do swojego biurka, odkładając na nie swoją teczkę i wyjmując z niej dziennik. Kiedy czytał listę obecności i zaznaczał, kto jest a kogo nie ma, co chwilę spoglądał czujnym wzrokiem po klasie.

- Natsu Dragneel. – Powiedział.

A chłopak mu nie odpowiedział. Sagitarius rozejrzał się po klasie. I dostrzegł chłopaka, który jęcząc leżał wręcz na ławce.

- Natsu i Gray – idziecie teraz do dyrektora wytrzeźwieć, moshi-moshi. – Zarządził, patrząc niechętnie na dwójkę chłopaków.

A ci niechętnie wstali i biorąc swoje plecaki wyszli z klasy, powłócząc nogami. A nauczyciel wrócił do listy obecności, by potem móc spokojnie przeprowadzić lekcję.

~*~

Juvia rozejrzała się niepewnie po klasie. Mimo, że trwała kartkówka, mało kto przejmował się zachowaniem ciszy i co chwilę słychać było odpowiedzi podawane od jednego do drugiego ucznia.

Ale ona zauważyła, że nie ma Gajeela. Martwiła się. Wiedziała, że bierze udział w tych swoich wyścigach. I czasem zdarzało się, że następnego dnia nie był w szkole. Bała się, że znowu wpadł w łapy policji. Jeśli go dzisiaj wypuszczą…

Westchnęła niechętnie. Najlepiej byłoby, gdyby skończył się ścigać. Ale wiedziała, że do niego można jak grochem o ścianę. Nie posłucha, choćby nie wiem co.

Spojrzała na swoją kartkę. Przeczytała po raz kolejny jedno z pytań. I zadała sobie takie zasadnicze pytanie.

Co to do cholery jest?!

Musiała więc zdać się na swój słuch i próbowała wyłapać szeptane dookoła odpowiedzi.

~*~

Warknął cicho, pocierając dłonią obitą żuchwę, policzek i skroń. Bolało w cholerę…

A on siedział w areszcie, bo dał się złapać w pułapkę! Cholera! Coś konkretnego by porobił! Ale nie, musiał siedzieć w areszcie z paroma innymi chłopakami, którzy również dali się złapać podczas wyścigu.

Po chwili do kraty podszedł jakiś grubszy policjant, wymachując prowokacyjnie kluczami. Nie przejął się tym, gapiąc się na kamienną, porysowaną ścianę.

Póki nie usłyszał charakterystycznego szczęknięcia. I dane im było wyjść.

Kiedy odzyskał swoje rzeczy, naciągnął na ramiona swoją ulubioną, skórzaną kurtkę. I wyciągnął z pogniecionej paczki papierosa, którego odpalił zapalniczką. Zaciągnął się mocno. Drapiący dym wypełnił jego płuca. Ale jego w jakiś sposób to uspokajało. Takie przyzwyczajenie już…

Wsadzając dłonie do kieszeni spodni poszedł sobie w stronę domu. Jeśli będzie miał szczęście, ojciec będzie w warsztacie, a matka w sklepie. Więc będzie mógł spokojnie się wyspać.

Chwycił między palce papierosa i na moment go wysunął z ust, wydmuchując przed siebie obłok dymu.

Zaraz moment…

GDZIE JEGO BESTIA?!

Odwrócił się, wracając na policję, by odzyskać motor.

~*~

Tak, miał rację. Nikogo nie było. Więc mógł iść spać. Zrzucił z łóżka rozwalone ciuchy i wlazł pod kołdrę, zakładając ręce pod głowę. I zamknął oczy.

Trochę za jasno tu. Ale ciemniej się nie da…

Poczuł, jak coś małego i ciepłego wspięło się na jego klatkę piersiową. I po chwili tam się ułożyło, zwijając w kłębek.

Nie musiał otwierać oczu, by wiedzieć, kto to.

- Sorka, Lily. Miałem wrócić, a mnie złapali. – Mruknął Gajeel, unosząc rękę i głaszcząc zwierzątko.

A kot cicho zamiauczał, nadstawiając łebek pod pieszczotę.

I tak w końcu Gajeel usnął, z dłonią na czarnym kotku, który na pyszczku miał krótką bliznę.

~*~

Juvia nieco smętnie szła korytarzem, rozmyślając o dzisiejszym dniu. Udało jej się wypytać Totomaru, co się działo w nocy. I on jej wszystko wyśpiewał. Jak przygotowywali się do wyścigu, ale wtedy ktoś zadzwonił po policję. I ich znaleźli. Więc Juvia miała rację ze swoimi podejrzeniami. Zastanawiała się tylko, czy aby na pewno wszystko już z Gajeelem dobrze.

Zatrzymała się przed drzwiami mieszkania, szukając w torebce kluczy. I przez moment myślała, że dostanie zawału, kiedy nie mogła ich znaleźć. Szukając rozpaczliwie kluczy niemal wsadziła głowę do torebki, grzebiąc w niej.

- Co ty robisz? – Usłyszała cichy, powolny głos za sobą.

Odwróciła się. I dostrzegła ciemnowłosego chłopaka, który spoglądał na nią niepewnie. A przynajmniej takie miała wrażenie. Choć jego niezdrowo blada cera i cienie pod oczami sprawiały, że to ona miała ochotę wytrzeszczyć na niego gały.

- Juvia szuka kluczy. – Odpowiedziała, spoglądając na chłopaka.

Ten mundurek… Akademia Wróżek, co? Nie sądziła, że wróżka będzie jej sąsiadem… Chociaż jej to różnicy nie robiło.

- Akademia Odwagi? – Spytał chłopak, wskazując na jej mundurek.

A ona skinęła głową na potwierdzenie. I przyjrzała mu się nieco uważniej.

- Juvia nie widziała cię tu chyba wcześniej… - Mruknęła, jakby do siebie. I nie spodziewała się odpowiedzi.

- Praktycznie dopiero co się wprowadziłem. – A jednak. Mimo wszystko dał jej odpowiedź, wzruszając ramionami.

A potem wyciągnął z kieszeni spodni klucze. I po prostu zostawił ją na korytarzu, wchodząc do swojego mieszkania.

~*~

Oto i rozdział 1 opowiadania ~ ! Podoba się? Wiem, patologicznie. Ale co poradzić? Taki mam mózg >.< Cóż, na tych wyścigach to ja się nie znam i w ogóle, ale chciałam, by dobrze wyszło, soł... Jest dobrze?

~Podobało się? Komentuj!~